جابجایی بهینه برای اصلاح در طراحی مدارات vlsi با استفاده از روش mfa

با پیشرفت فناوری مجتمع سازی، روز به روز روش های نوینی برای طراحی اتوماتیک vlsi در بخش های مختلف طراحی فیزیکی مدار و تحلیل آن پیش از ساخت (fabrication)، در حال ارائه هستند که در بخش آرایش (layout) به طور کلی شامل مراحل طراحی و تحلیل طراحی سطح (floorplanning)، جادهی (placement) و مسیر بندی (routing) می باشند. هر مرحله در فرآیند طراحی همبستگی زیادی با مراحل قبل دارد، لذا در هر مرحله آزمایش های داخلی و نهایی برای بررسی کیفیت نتیجه ی آن مرحله صورت می گیرد تا در صورت لزوم اصلاحاتی انجام شود یا به مراحل قبل ارجاع داده شود. پس از مرحله ی جادهی نیز تحلیلی تحت عنوان "تحلیل پیش مسیربندی" انجام می گیرد تا جادهی را از لحاظ کیفیت بررسی کند. در صورت وجود مشکلات جدی چه بسا نیاز به تکرار جادهی است که در کل مرحله ای وقت گیر می باشد. اما در صورت وجود مشکلات جزیی که موسم به نقاط داغ (hot spot) (که در آن ها مسائلی مانند تراکم سیم، نویز، اتلاف توان و یا تلفات دمایی وجود دارد) می توان با اصلاحاتی که در روش مرتبه ی تغییر مهندسی (engineering change order) یا eco به عنوان مهاجرت جادهی(placement migration) با فرآیند جابجایی (relocation) شناخته می شوند، آن ها را رفع کرد. مسئله ی اصلی در اینجا کارآیی و سرعت اجرای روش به کار گرفته شده است. عامل مهم در سنجش کارآیی شباهت بین جادهی اولیه یا مدل و جادهی اصلاح شده ی حاصل است زیرا حفظ ویژگی های جادهی مدل حائز اهمیت است و ممکن است چندین بار اصلاحات انجام شود پس روش باید سریع باشد. اصلاحات می تواند با افزودن یک ماژول جدید به بخش دارای مشکل انجام شود. کار اخیر در این خصوص از الگوریتمی بر اساس سردسازی شبیه سازی شده (simulated annealing (sa))بهره می جست که مقدار جابجایی ها را کمینه می کرد [1]. استفاده از روش های محاسبات عصبی نشان داده است که می توان راه حل های کارآمدتر و سریع تری را در مقایسه با روش sa بدست آورد. یکی از روش های معروف محاسباتی عصبی روش سردسازی میان میدانی (mean field annealing (mfa)) است که در مسائل بهینه سازی کاربرد وسیعی دارد. در این پایان نامه به اجرای جابجایی حاصل از افزودن یک ماژول اضافی با روش mfa پرداخته می شود و نتایج با روش sa مقایسه می شود.